به لحظه عاشق شدن جلال و سیمین خیلی فکر می کنم. اگه جلال یه روز دیگه بلیط گرفته بود، اگه سیمین اون روز تصمیم نمی گرفت برگرده تهران، اگه ساعت بلیطشون با هم فرق داشت، اگه جلال از سیمین دعوت نمی کرد بشینه کنارش، اگه نگاهشون به هم گره نمی خورد، اگه حرف مشترک نداشتن بزنن، اگه مسیر انقد طولانی نبود که فرصت یکی شدن روحشونو بده...اگه همه این اتفاقات دست به دست هم نمی داد چقدر جلال تنهاتر از این می شد...
+ چرا پاک شدن؟ دستم خورد و پاک شدن. صبح از بودنشون چقدر خوشحال و راضی بودم!:'(
اینکه همایون شجریانُ داریم که بخونه
ابر می بارد و من می شوم از یار جدا
آخرتِ حاله
از پیچ کوچه که میای تو خونه عزیز دومین خونست. پیچیدم تو کوچه و سرمو بالا کردم. ایستاده بود دم پنجره، منتظرم بود، برای هم دست تکون دادیم و لبخند زدیم. تصویرشو تا ابد قاب کردم تو چشام
در چیزی دیگر مشغولی؟
باری در آنچه هستی روی از ما مگردان و ترک ما مگو*
*مقالات شمس/شمس الدین محمدتبریزی
دلم نسیم خنک صبحگاهی میخواد از جنس نخلستونای اهواز از جنس تپه ای که بالا رفتیم و پشتش رود خروشان از وسط نخل ها رد می شد. دلم نگاه بهاری تورو می خواد. دلم گرمی دستاتو میخواد تو مه جنگلای اَسالم. دلم صبحی رو میخواد که چشامو به امید بودنت باز کنم. دلم هوای بودنتُ میخواد...
